- ۲۹ تیر ۹۲ ، ۱۹:۰۶
- ۰ نظر
خدا ما را به مهمانی خود دعوت کرد ،اما ...
روحیات ما به این مهمانی نخورد !
... پس به مهمانی شیطان رفتیم.
خدا ما را به مهمانی خود دعوت کرد ،اما ...
روحیات ما به این مهمانی نخورد !
... پس به مهمانی شیطان رفتیم.
خداوند
حسینی (ع) را به مقتل عشق برد که خلیفه ی خود بود بر زمین ،
فقط برای اینکه انسانیت به سرانجامش برسد... .
پی نوشت:
انسانیتی که به این ختم شد : خلیفه ی آخرش هم فراری شد... .
خداوند دست شیطان را بست،
اما دست استادش را ....
خدا به داد مردم برسد، دستم باز ماند.
برای حسین (ع) گفتن،
شاید نیاز به این همه ظلم نبود !
بر نفسمان هم ظلم کردیم، تا به اینجا رسیدیم که باز هم بگوییم ،حسین (ع) ... .
واقعا در این سحرها انسان،
جنگ برای بقا را به خوبی لمس میکند ...
تاریخ: سفره ی صحری صبحمان !