ظهور

کوفیان ثابت کردند، تا امام نیاید، مرد از نامرد شناخته نمی شود!

کشته ی اشک

خداوند
 حسینی (ع) را به مقتل عشق برد که خلیفه ی خود بود بر زمین ،
فقط برای اینکه انسانیت به سرانجامش برسد... .
پی نوشت:
انسانیتی که به این ختم شد : خلیفه ی آخرش هم فراری شد... .

 

دست باز شیطان !

خداوند دست شیطان را بست،

اما دست استادش را ....

 

خدا به داد مردم برسد، دستم باز ماند.

ذکر حسین (ع)

برای حسین (ع) گفتن،

شاید نیاز به این همه ظلم نبود !

 

بر نفسمان هم ظلم کردیم، تا به اینجا رسیدیم که باز هم بگوییم ،حسین (ع) ... .

لج بازی ...

انسان،
موجود لجبازی ست ...
آنقدر که گاهی حتی با خودش هم لج میکند ...
به استناد همین گناهانمان !

تنهایی

با هم بودن را بلد نیستیم،
آنوقت از تنهایی می نالیم .

جنگ سحر، برای بقا !

واقعا در این سحرها انسان،

جنگ برای بقا را به خوبی لمس میکند ...

 

تاریخ: سفره ی صحری صبحمان !

محبت از نوع خدا ...

خدا می داند،

تا برایمان مشکلی پیش نیاید، یادش نمی کنیم...

و ما می دانیم که وقتی یادش میکنیم، رحمتش را روان میکند.

 

... پس مهمانی اش را در سختی قرار داد تا به ما محبت کند ...

 

و شاید دلیل سختیش اخلاق بد ما ست.

روزه ی رضوان!

این روزها بیشتر میگوییم،
به فدای لب عطشان، حسین (ع) ... .
پی نوشت:
این حسین (ع) گفتن،شاید مهمان نوازی خداست!

خدای هیئتی

هیئتی باش و حسین ع،بگو!
این یعنی خدایی شدن!
خدا هم هیئتی است!
پس حسین بگو و خدایی شو!